Við vorum 11 sem lögðu út frá Stykkishólmi á leið i Hrappsey sem fyrsta legg i ferðinni,
veðurspáin var okkur ekki mjög hagstæð 8 metra á sek. af norðri sem gerði að ferðin þessa tæpa 9 km tók okkur um 3 tíma.
Þar sem landtaka i Hrappsey er erfið þegar
lágsjávar er var ákveðið að fara í nærliggjandi eyju þar sem hópurinn tjaldaði á sléttum grasi vöxnum malarkambi.
Laugardagurinn var tekinn snemma og kl 10 var hópurinn lagður af stað norður með Hrappsey að austanverðu áleiðis inn Selasundið að Vesturstakki þar sem land var tekið og nokkrir gengu hærri klakkinn til að fá frábæra yfirsýn
yfir allan Breiðafjörð, aðrir létu nægja að hvíla sig á laglendi.
Þaðan var róið i Purkey og enn blés hann af norðri svo þar sem ekki var skjól af eyjum þurfti að vinna sig á móti vindinum,
við sumarhúsið i Purkey var tekið hádegishlé i skjólgóðum garði við húsið.
Frá Purkey er góð yfirsýn yfir Röstina sem skyldi þveruð eftir hádegið, en talsverður straumur
var inn fjörðinn,
Fyrstu leggina milli smáeyja var hægt að taka með því að róa
á móti straum og stefna kayaknum örlítið í þá átt sem ferð er heitið þannig að
straumurinn flytji bátinn yfir og frá síðustu eyju var róið þvert á staum og síðan
undan þannig að straumurinn bar hópinn austur fyrir eyjarnar sunnan Rastar.
Þarna komu frábærir hæfileikar Guðna vel i ljós þegar hann leiðbeindi minna vönum ræðurum hvernig þeir skyldu
bera sig að.
Eftir þetta lá leiðin suður með eyjunum og inn á milli eyja áleiðis i Öxney þar sem tjaldað skyldi seinni nóttina.
Þegar þangað var komið hittum við hóp af pólskum ræðurum ásamt Magga Sigurjóns sem var með hópinn i þjálfun.
Eftir að tjöld voru komin upp leið kvöldið með matseld af ýmsu tagi og samveru þar sem
báðir hópar spjölluðu og skiptust á skoðunum.
Á sunnudeginum hafði bætt i vind eins og spáin gerði ráð fyrir, ca 10 m. sek sem varð meira þegar leið á daginn og straumurinn á móti okkur, við höfðum sammælst við Magga um að hóparnir myndu fylgjast að i land.
Fljótlega þegar við komum á Breiðasund úr skjóli af eyjunum vorum við i rúmlega meters hliðaröldu sem brotnaði og hörku vindi á hlið,
sem eru erfiðar aðstæðum fyrir marga.
Við náðum yfir Stapastraum i Skákarey með minniháttar veseni, einni björgun, drætti og
einum sjófylltum kayak sem þurfti smá aðstoð.
Eftir hádegis hlé var ákveðið að fara undan straumi og vindi til að freista þess að komast i betri aðstæður og meira skjól,
við rérum að straumnum Mannabana og lékum okkur þar góða stund.
Leiðin þaðan var á móti vindi sem reynist mörgum auðveldara en að róa i hliðarvindi en nú var vindurinn
og aldan það mikil að allt varð þetta frekar erfitt og tafsamt. En með þrautseigju,
töluverðum drætti og puði hafðist að koma hópnum i land við Þingvelli, bæ einn austan
Stykkishólms þar sem hluti hópsins valdi að taka land meðan restin réri rúman
kílómeter i bílana og skutluðu bílum til hópsins sem beið.
Allar aðstæður i þessum róðri voru erfiðari en við höfðum reiknað með við að skoða veðurspá, við mátum hópinn nokkuð öflugan sem reyndist rétt. Kröfur sem gerðar eru til ræðara i þessa ferð duga þó illa nema veður og
sjólag sé mjög gott. Það er alltaf sú hætta á þessu svæði að veður versni og
það er eitthvað sem ræðarar þurfa að vera búnir undir.
Það er mikill munur á ræðurum sem geta bjargað sér i svona aðstæðum og svo hinum sem geta bjargað öðrum,
það er eftirspurn eftir slíkum ræðurum i ferðir klúbbsins og við vorum svo lánsöm að hafa þrjá mjög öfluga aðila sem gátu aðstoðað okkur farastjóra, þá Gunnar Inga, Svein Axel og Gísla en án þeirra hefði ferðin ekki gengið upp.
Hópurinn var samheldinn og vann vel saman. Þeir sem réru voru:
Helga, Þormar, Indriði, Jón Kristinn, Kristinn, Sveinn Elmar, Sveinn Axel, Gunnar Ingi og Gísli
auk Guðna Páls og mín.
lg
