Tilefni þess að stefna um öryggi í félagsróðrum var sett á blað var róður fimmtudaginn 12 júní s.l. norður fyrir og umhverfis Viðey. Textinn er þannig til orðinn úr sjóróðrum, sem Steini Ex-formaður segir reyndar að séu miklu fremur lífshættulegir en straumurinn. Sjálfsagt þarf að setja inn önnur atriði til þess að textinn passi betur fyrir strauminn.
Það vill svo vel til að ég á um þetta örstutta dagbókarfærslu og er ekki úr vegi að rifja þennan róður upp til skemmtunar í skammdeginu.
Fjórtán ræðarar fóru á sjó en Maggi sneri tveimur, sem drógust aftur úr, við áður en þeir komust að Fjósaklettum (við Áburðarverksmiðjuna fyrrverandi). Vindur var vestan stinningskaldi og aldan brotnaði á grynningum og blindskerjum. Maggi kom nokkuð geyst á eftir okkur og náði okkur neðan við gamla útgerðarplássið á austurenda Viðeyjar og lét okkur heyra það umbúðalaust að svona ætti ekki að hegða sér í félagsróðri, að stinga þá óvönu af, sem einmitt þyrfti að fylgjast með og aðstoða. Ljóst var að þarna talað kennari í kayaklistinni og BCU-maður þannig að við hinir gátum ekki annað en gert góðan róm að þessari ræðu. Örlygur gat samt ekki á sér setið að segja að það væri fínt að nú gætum látið bátinn bruna þegar þeir óvönu væru komnir í land.
Jónas sem kemur síðar við sögu, stundi því þá upp að hann væri nú óvanur, enda fór það svo að hann seig aftur úr hópnum þegar við vorum komnir norður fyrir Vestureyjuna. Örlygur renndi fram hjá mér og spurði hvað ég væri að gera með hjálminn á dekkinu fyrir aftan mig, og á hausinn fór hjálmurinn, síðan krækti hann toglínu sinni í stefni Jónasar og hóf drátt en við Ásgeir Páll héldum okkur rétt aftan við Jónas til öryggis ef hann skyldi velta og fannst í góðu lagi að eiga von á að spreyta okkur á björgunaræfingu. Þeir félagarnir í bandinu fóru líklega fullnærri landi þegar snúið var með vesturenda Viðeyjar. Þar brotnaði aldan stundum langt fyrir utan okkur og nær landi var allt sjóðandi á kafla. Þegar farið er þar á fjöru má sjá að þarna undir var stórgrýtt urð enda sá þar af og til í grjót neðst í öldunni. Eins og við mátti búast valt sá „óvani“ í hliðaröldunni og við hófum björgun.
Ef ég reyndi að rekja nákvæmlega hvað svo gerðist yrði þetta allt of langt, en það gerðist hratt og seig á ógæfuhliðina, eitt tók við af öðru, lausar og flæktar toglínur, tveir í sjónum, ég var að styðja Jónas við að setja svuntuna á þegar brot vippaði mér á hvolf, árin fannst ekki þegar ég þurfti að taka veltuna og ég lenti á sundi, bátinn fyllti aftur um leið og hann var tæmdur og við áttum fáa metra eftir inn í miðjan suðupottinn og upp í grýtta fjöru. Þetta hafðist samt, við vorum rólegir í atinu, en sérstaklega virtist mér Ásgeir Páll vera pollrólegur. Á sama tíma voru veltur, félagabjörgun og dráttur hjá Magga og þeim sem voru á undan okkur.
Fljótlega eftir þennan róður fékk ég skipbrotsmennina í kaffi til mín og við héldum „sjópróf“ og fljótlega beindist umræðan að öryggisreglum. Örlygur gekk frá textanum og verið getur að stjórnin hafi breytt einhverju áður en hún samþykkti skjalið – og vafalaust á enn eftir að bæta og breyta. Við fórum sem sé að finna upp hjólið á ný, en BCU kerfið og hugsanlega fleiri skólar í fræðunum eru að sjálfsögðu búin að taka inn mest allt sem getur komið fyrir.
Kveðja, GHF.