Félagsróður 17. janúar

Jamm, þetta var þvílík snilld. Bæði veðrið og félagsskapurinn. Takk fyrir mig. Nokkrar myndir eru á picasaweb.google.com/kayakklubbur/20090131_Felagsrodur#

Já þetta var mjög góð ferð. Reyndar var ég ótrúlega óöruggur á blessuðum Valley bátnum mínum, en það lagaðist þó smá saman og eftir þennan róður hef ég svona á tilfinningunni að ég geti hugsanlega náð tökum á honum eftir nokkrar ferðir í viðbót.
Svo var þetta virkilega skemmtileg æfing þarna við Geldinganesið, hressandi að taka nokkrar veltur og aðdáunarvert að fylgjast með þessum jöxlum sem eru lengra komnir

Flottur róður i dag og tilvalið að taka smá æfingar, veltur og bjarganir með eða án aðstoðar. Hinn snjalli ræðari og kennari Örlygur sagði við mig á námskeiði að þetta væri blautsport og ég hef reynt að hafa það þannig. Það er hluti af sportinu sem etv situr aðeins á hakanum hjá okkur fyrir utan sundlaugin. Það er allt annað að gera trixin úti á sjó heldur en i heitri lauginn þó grunnurinn sé lagður þar. Held að það væri tilvalið að allir blotni vel og vandlega i hverjum róðri.
kv. lg

Þetta var róður í blíðu og í björtu vetrarveðri.

Níu félagar fóru á sjó og héldur inn í Kollafjörð undir Esjunni. Allir komu þeir aftur, en nokkuð blautari en í upphafi ferðar. Þegar komið var fyrir vesturenda Geldinganess braut Lárus ísinn með því að fara í sjóinn, afþakka félagabjörgun og taka \"vota endurinnkomu og veltu\". Í vík innan við bryggjustúfinn var svo háð skemmtileg æfing, veltur, félagabjarganir o.fl. og voru fljótlega 8 af 9, allir nema einn óvanur, búnir að kíkja undir bátinn sinn.

Ef til vill bætir einhver við þessa frásögn.

Kv. GHF.

Já Ólafur prófaði þennan vindstreng líka. Reyndar virðist mér vindurinn vera meiri eftir því sem nær kemur að Esjunni þegar austanáttin er að byrja.

Síðustu tveir félagsróðrar hafa sýnt okkur að það eykur öryggi hópsins verulega að fara eftir öryggisstefnu klúbbsins. Fyrir vikur mat \"kapteinn\" Hörður það svo að við skyldum snúa við og ekki fara norður fyrir Viðey til baka. Þar með var það ákveðið og hópurinn sneri við án ferkari umræðu enda ekki góður fundarsalur til rökræðna.
Áður en lagt var í þennan róður var smá umræða um hver ætti að vera umsjónarmaður, niðurstaðan varð Sveinn og haft var á orði að fínt væri fyrir hann að geta skipað Gumma sem dráttarbát. Satt að segja fannst mönnum þetta vera óþarfa formsatriði, hópurinn aðeins sjö manns og allir vanir nema tveir.

Síðan breyttist róðurinn frá því að vera í blíðu yfir í að vera puð móti yfir 15 m/s (allhvass, 7 vindstig) og það á innan við 15 mín líklega hefur mesta breytingin gerst á um 5 mín. og svo kom aldan upp um 5-10 mín seinna. Við þessar aðstæður eykur það öryggi hópsins verulega að fara eftir skipulagi.

Kveðja, GHF.

skellti mér í róður kl 14 í Nauthólsvík. Þá var komið hávaðarok og ég varð vitni að því þegar björgunarsveitir björguðu tveimur kænubátum sem höfðu fokið undan austanáttinni að Álftanesi.

Sveinn Axel var kapteinn í þessari ferð og stóð sig með stakri prýði. Ræddum í kaffistoppinu eftir að hafa róið í stafalogni hve varasamt væri að fækka fötum þótt veður væri gott þá stundina.

Endirinn á þessum róðri var síðan skólabókardæmi um hvernig aðstæður geta breyst einsog hendi væri veifað.

En s.s lærdómsríkur róður.

Kveðja
Guðmundur.

Já þetta var mikil reynsla fyrir nýgræðing eins og mig! Og ég vil bara þakka ykkur félögum fyrir frábær og fumlaus viðbrögð við björgunina.. tala nú ekki um hetjuna hann Svein Axel.

Ég er búinn að fara yfir þetta hjá Fjósaklettum hundrað sinnum í huganum og komist að því að ég gerði ein afdrifarík mistök. Það var að láta mér detta í hug að fara þarna milli klettanna í því sjólagi sem var. Í fyrsta lagi er ég hálfgerður byrjandi í þessum bransa og í öðru lagi á nýjum bát sem ég hef engan veginn náð nógu góðum tökum á. Svo hefði verið mjög gáfulegt að fylgjast betur með undiröldunni áður en ég lét vaða þarna á milli .

Þetta var helvíti \"scary moment\".. en þegar ég var þarna akkúrat mitt á milli klettanna kom þetta hvítfyssandi niðursog og svo eins og hendi væri veifað slóg upp öldutoppi framanlega stjórnborðs megin og snéri bátnum um níutíu gráður og áður en ég vissi af stefndi ég beint á klettavegginn sem var á bakborða. Í einhverju óðagoti reyndi ég þá að róa afturábak en missti þá jafnvægið og fór á hvolf. Eftir tvær misheppnaðar tilraunir til viðsnúnings renndi ég mér úr bátnum.. og viti menn, það fyrsta sem ég sá var Sveinn Axel, ég skil ekki enn hvernig hann gat verið svona snöggur á staðinn. Hér er greinilega frábær félagi að róa með.
Ég var ekki með hjálm í öllu þessu volki og það er ekki til eftirbreytni... hér eftir mun ég bæta úr því!

Hnífafestingin á þessum kókatat vestum er á asnalegum stað, allt of neðarlega. Ekki praktísk hönnun.


Varðandi karabínuna, þá bara smella henni nokkrum sinnum undir vatni eftir hvern róður. Saltkristallar taka annars völdin og gera hana stífa.

Má skrafa um þetta og fleira á aðalfundinum 12. febrúar. Skilst að þar verði kaffi.
Hvet bara hérmeð alla til að mæta.

Og snilld var þetta hjá Eyma að taka veltu óundirbúið þarna í fyrra skiptið. Greinilega rífandi stuð við tamningu nýja bátsa.

Sveinn Axel sýndi öryggi við þessa félagabjörgun.

Fjósaklettar eru skemmtileg tilbreyting á þessari leið og öldulag kemur þar stundum verulega á óvart. Alltaf er gagnlegt að fara yfir slík atvik þegar menn hittast næst yfir kaffibolla, en það mætti gerra meira af því meðal félaga. Sjálfum finnst mér notkun dráttarlinu þvælast fyrir mér þegar tilefnið kemur án fyrirvara. Þá liggur á en puttarnir eru loppnir, karabínan stíf og skreppur til milli fingranna, línan húkkast undir hnífinn á vestinu, aldan rífur í annað árablaðið meðan verið er að gera klárt o.s.frv. Kannast einhver annar við þetta?

Kv. GHF.