Jæja, í þetta sinn vorum við kapparnir orðnir mátulega þreyttir fyrir kaffistopp þegar við loks komumst upp í fjöru í Veltuvík eftir um 1 km róður móti 15-20 m/s vindi. Þetta vorum við GHF, Eymi og Hörður. Við létum kaffibrúsana samt eiga sig, það hefði sennilega allt kaffið sogast upp úr þeim eins og í skýstrokki
.
Við náðum samt nokkrum æfingum eins og félagabjörgun. Ég fór í sjóinn, Hörður byrjaði að tæma og um leið húkkaði Eymi taug í Hörð og hélt í horfinu upp í vindinn og þetta gekk allt vel, en eftir á var toglínumaðurinn í verstu stöðunni að þurfa að snúa við ef við hefðum ekki losað karabínuna og óvarinn fyrir öldum og vindhviðum við að gera upp línuna með báðum höndum. Þar hefði mátt rafta upp.
Við tókum líka nokkara veltur undan vindi og marvaðalegur, en af því að ég vil veita ykkur smá ánægju ("Schadenfreude" á Þýsku) þá er hér stutt klaufasaga:
Sneri upp í vindinn og ætlaði að taka veltu, en gerði mér ekki grein fyrir að rek var hratt aftur á bak og líklega snerist báturinn nokkuð þannig að þegar ég var kominn á hvolf og ætlað upp hægra megin kom ég árinni ekki langt vegna andstreymis undir bátnum, stressaðist, reyndi veltu tvisvar með nokkru puði, þreif í svuntulykkjuna en það gekk ekki í fyrstu við þessar aðstæður, því að hún er mjög stíf, ég var orðinn loftlítill, sleppti árinni og tók á með báðum höndum. Um leið og ég kom úr kafi fór ég í keng því að nú tók öflugur sinadráttur í vinstri kálfa völdin.
Nú kemur svo hinn góði endir, annars mundi ég ekki nenna að skrifa þetta. Ég fór á stefnið og hélt í það augnablik, þá snýst báturinn upp í vindinn enda virka ég eins og rekakkeri, ákveð á hvora höndina ég vil velta mér upp, sný svolítið upp á bátinn með sundtökum um leið og ég færi mig aftur eftir dekklínunni þannig að fyrirhuguð velta verði með vindi en ekki móti. Þetta gekk upp með góðum ráðum frá Eyma, og var það smá sigur, því á laugadaginn gekk þetta ekki upp við svipaðar aðstæður.
Vona að einhverjir hafa gaman af svona pistli.
Kv. GHF.